مانيفست

اما اينجا خوبه براي بيان چس ناله ها و زخمهايي كه روح رو آهسته در انزوا
ميخورد و ميتراشد.
با توجه به اينكه با گوشي تايپ و ارسال ميكنم، جملات سليسي هم نمي نويسم
فهمش سخته معنا. نميدونم چرا حس راحتتر و آزادتري دارم نسبت به وبلاگ
نويسي از طريق پي سي يا لب تاپ. اينجا مهم نيست كه بي تعادلي هاي روحي و
روانيم ديده شه. هر چند دوست ندارم زندگي خصوصيم لو بره براي آدمهاي
زندگي حقيقيم. بقول بلوطك يه جنده فرضت نكنند.
اينجا تلفيقي از حرف زدنم با كسيه كه با اس هر چي دلت ميخواد بهش ميگي
بعلاوه يه خاطره نويسي امن و ماندگار.
از وضعيت جسمي فيزيكي، روحي شيميي، كاري خانوادگي، اجتماعي سياسي، آشكارو
نهاني، ...
در كل يه زندوني بي ملاقاتي كاغذهايي با نوشته هاي در هم رو از اين دريچه
آزاد ميكنه.
تا چه پيش آيد.